Sitemizdeki “Sessiz sedasız tam gün” başlıklı habere göre bugün Resmi gazete’ de yayımlanan Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa bağlı olarak kamu sağlık kuruluşlarında çalışan hekimlerin mesai dışında muayenehane açarak ya da bir kuruluşta çalışarak meslek icra etmeleri yasaklandı.
Buna göre üniversite öğretim üyesi, muayenehane açması durumunda kendi üniversitesinde sadece eğitim ve araştırma faaliyetlerinde bulunabilecek, hasta bakamayacak ve ameliyat yapamayacak. Daha önce sadece devlet hastaneleri başhekimlerine getirilen "muayenehane açamama" yasağı genişletilerek rektör, dekan, enstitü, bölüm, anabilim ve bilim dalı başkanları ile GATA' daki doktorlar için de geçerli olacak.
Yerinde bir uygulama
KHK, öğretim üyeleri üniversitelerde araştırma ve eğitime katılabilecek ama döner sermaye faaliyetleri kapsamında gelir elde edilen faaliyetlerde bulunmayacak ve hiçbir biçimde ek ödeme almayacak diyor.
Burada yanlış değerlendirmeye müsait bir nokta var. KHK, öğretim üyelerinin hasta muayene etmelerini, tıbbi girişim veya ameliyat yapmalarını değil bu tür işlemlerden maddi menfaat temin etmelerini yasaklıyor.
Tıpta hastaya dokunmadan “jest ve mimiklerle” eğitim veya araştırma yapılması hiçbir şekilde mümkün değil. Öğretim üyesi elbette hastaların her türlü sorunu ile ilgilenecek, gereken her türlü tıbbi müdahaleleri bizzat uygulayarak gösterecek ve öğretecektir.
KHK’ nin öğretim üyelerinin hastalara dokunmasını yasaklıyor gibi yorumlanması yanlış olacaktır. Böyle bir durumda öğretim üyelerinin üniversiteye girmesi dahi mümkün olmaz; ancak camdan kaş göz işareti ile eğitim ve araştırmalara katılabilirler.
Gelelim neticeye
Ben bu KHK’ yi son derece yerinde buluyorum. Zaten birkaç hafta önce burada okuduğunuz “Sözleşmeli öğretim üyeliği çare olabilir” başlıklı yazımda aynen bu sistemi tarif etmiştim. Acaba benden kopya mı çekmişler diye düşünmedim de değil.
Öğretim üyeleri unvanları ne olursa olsun üniversitelerde tam gün çalışmalıdır. Bilim üretme, bilim öğretme ve bilim uygulama iddiasındaki “bilim adamlarına” elbette tam gün çalışmak yakışır; aksi düşünülemez bile. Muayenehanede hasta bakarak, özel hastanelerde ameliyat yaparak üniversiteye de şöyle bir “ceee” diyerek bilim adamlığı olmaz.
Ben bir “bilim adamı olmadığım” halde Tam Gün Kanununu destekliyorum; işin doğrusu budur.
Öğretim üyeleri kesin bir tercih yapmak zorundadır: Ya üniversite ya da muayenehane veya özel hastane. İkisi bir arada olmaz!
Hem yarım gün çalışıp hem bilim adamı olduklarını iddia edenler bakalım ne diyecekler?
.jpg&w=384&q=75)
