MEDİMAGAZİN HABER MERKEZİ-“İnsanlar tıp eğitimini düşündüklerinde akıllarına ilk televizyon programları gelir; genç doktorlar deneyimli üstlerinden tüm bilgileri öğrenir ve yetkin birer doktora dönüşürler. Zorlu intern yıllarımda bu rehberler beni de yetiştirmişti. Ancak bu hikayenin sadece bir parçası. Eğitimimin ve gelişimimin çoğunu, hemşirelerin özverili ve cömert rehberliğine borçluyum. Onlar toplumumuzun bilinmeyen kahramanlarıdır, çoğu kez hasta bakım uğruna fedakarlık yapar. Eğitimimin başında, bir hemşirenin rehberliğinin veya yardımın ne kadar paha biçilemez olduğunu öğrendim. Ön cephedeki tıbbi askerler, hastalar ve ailelerle birlikte çalışarak, ağrı, hastalık ve korku ile savaşıyorlar.
Peki bu değerli kaynağın bilincine nasıl vardım? Belki de bir hemşireyle evli olduğum içindir. Her zaman hemşireleri dinlememi ve bir ihtiyaçları olduğunda onlara yardım etmemi söylerdi. Bir doktor ona saygısız baktığında ya da bakış açısını, sezgisini dikkate almadığında yaşadığı acı ve hayal kırıklığını da hatırlıyorum. Karıma onun perspektifini anlamamı sağladığı için müteşekkirim. Hiç şüphem yok ki bu beni daha iyi bir doktor ve eş yaptı.
Kliniklerin başında, çoğu genç hekim, bilgiyle birlikte ağzına kadar doldurulur, ancak uygulamalarda pek çoğu geçersiz ve gereksizdir.medimagazin
Acil serviste gece nöbeti tutmaya başladığımda bana damar yoluyla enjeksiyonu öğreten bir hemşireydi.
İlk üriner kateter girişimim sırasında ellerimi yönlendiren ve operasyonun püf noktalarını veren bir hemşireydi.
Kitaplarda anlatılmayan, sepsisi erkenden farkedip yaklaşan solunum yetmezliğine karşı beni uyaran bir hemşireydi.
Hasta kaybettiğimizde içimi rahatlatan da yine bir hemşireydi.
Bir acil servis doktoru olarak, ihtiyaç duyduğumda hemşirelerin çok faydasını gördüm.
Hemşireler genç doktorlara, bizim de geliştirmeye çalıştığımız şefkati ve klinik sezgileri öğretiyorlar.
Bir hemşire "bu şey doğru değil" veya "buna bir bakmalısın" dediğinde, hep kulak vermişimdir, vermeye de devam edeceğim.”.
