Adı Ferhat. Iğdır'lı ve 2 yıldır böyle yaşıyor... Hastalandığı için Annesiyle birlikte gelmiş İstanbul'a. Diğer kardeşleri ve babası Memleketteymiş... Bugün 11 ini bitirdi ve 12 oldu... Tamı tamına 12 yaşında.
Çimen yeşili gözleri var ve Kalbi dışarda atıyor Ferhat'ın. Tek şansı Kalp nakli...
Vücuduna bağlı bir cihazda atıyor yüreği. Siyah bir çantası var ve nereye giderse elinde taşıyor yüreğini. Düşünmesi bile korkunç. Oysa Ferhat kabullenmiş durumunu ve kendi gerçeğiyle yaşamaya alışmış.
10-20 adımdan fazla yürürse nefesi yetmiyor, bu nedenle Annesi sırtında taşıyor Ferhat'ı, Ferhat'ta çantasını...
İyi bir yerde yaşamıyorlar, ekonomik durumları da iyi değil. Ama Şikayeti de yok...
Diyor ki, "abi annem beni taşırken bir düşse ben aynen mezardayım"... öyle birşey söylüyor ki yüreğiniz daralıyor...
Oysa o bunu gülümseyerek anlatıyor.. çok mu cesur ya da farkında mı değil yaşadıklarının, karar veremedim, Ama Ferhat çok akıllı, çok sevecen, çok mutlu ve çok konuşan bir çocuk. Sanki herşey yolunda hiçbir sorunu yokmuş gibi davranıyor.
Hayata sıkı sıkı tutunmuş...ama Ferhat konuştukça birşeyler düğümleniyor insanın boğazına. Birşey yapmalı Ferhat için, ama mutlaka birşey...
Dün Sn. Kaymakam'ımız aradı beni Ferhat 'ın evinden durumunu anlattı sonra telefonu verdi Ferhat'a. Abi "nasılsın" dedi. Biraz sohbet ettikten sonra başladı anlatmaya...
Kan tahlili ve EKG için annesinin sırtında gittiğini, çok zorlandığını ve korktuğunu söyledi.
Sesi o kadar sıcak ve o kadar samimiydi ki merak ettim Ferhat'ı. Abi dedi "biliyormusun yarın benim doğum günüm"... hem tahlilleri için, hem de doğum gününü kutlayalım diye "Evde Sağlık" ekibimizle birlikte çıktık yola...
Eve geldiğimizde Sn Kaymakam'ımız Hulusi Doğan ve ilçe Milli eğitim Müdürümüz Sn. Emin hocam oradaydı. Bize de sürpriz oldu bu karşılaşma ve hep birlikte Bu Cesur Yüreğin doğum gününü kutladık.
Biz de çok mutlu olduk o da... Birara kulağıma eğildi "abi sana bir sır vericem" dedi "ama kimseye söyleme sakın"... sonra muzip muzip güldü... "yok yok söylemiycem" dedi sonra dayamadı "söz ver" dedi... söz verdim. Kulağıma eğildi "benim bir sevgilim var, ama "Iğdır'da" dedi. güldük birlikte... "tamam kimseye söylemiycem" dedim. Gerçekten de söylemedim. Ama yazmıycam demedim... aslında mesleğim icabı çok iyi sır saklarım... fakat bu sırrı saklamak hiç içimden gelmedi . Üzgünüm Ferhat, sırrını saklayamadım, birini bu kadar masumane sevmenin ne suçu olur ki, neden saklansın bu sır. keşke bizler de böylesine masum kalabilseydik...
Ferhat çok konuşan çok neşeli bir çocuk abi dedi "benim 25 tane" hayranım var. Dedim bizi de yaz listene artık bizler de senin hayranınız...
Anneannesi vardı evde 1 ay olmuş geleli ve gitmek istiyormuş Iğdır'a... Ferhat "gitme" demiş Anneannesine "ben kötüleştiğimde Annem çok korkuyor. Bana birşey olursa, kaldıramaz sen kal ki annemi koru"... işte bu kadar olgun, bu kadar büyük kalbi var Ferhat'ın...
Çok iyi Bilirim o duyguyu... bilirim her an birşey olacakmış hissinin ne demek olduğunu... Ne büyük işkencedir ne büyük ızdırabtır bilemezsiniz....
Odada Ferhat yaşlarında bir kız çocuğu vardı, merak ettim sordum. Halasının kızıymış meğer... Meraklı gözlerle etrafı izliyor. Birara duramadı dedi ki "Ferhat biliyormusun çok şanslısın ben bugüne kadar hiç hediye almadım".
Boğazım düğümlendi birşey söylemek istedim söyleyemedim...içimden ne şans be dedim ne şans...Çocuk kalbi işte...
Ferhat artık benim kardeşimdir. Allah yardımcısı olsun. Hep birlikte dua edelim Ferhat için şu sınırlı zamanda uygun bir KALP bulunsun diye... dedim ya birşey yapmalı Ferhat için, Birşey.
Neden yazdım tüm bunları biliyor musunuz bilin, tanıyın istedim bu koca yürekli Cesur çocuğu.
Bilin ki birbirinizi daha çok sevin...
Dr.Bülent Çatıkkaş
İstanbul Avcılar Murat Kölük Devlet Hastanesi Hastane Yöneticisi
