112 Acil Servis ve itfaiye entegre çalışacak

Saygıdeğer Hocam, öncelikle doğru tesbitinizi cesurca yazıya döktüğünüz için kutluyor ve teşekkür ediyorum size... Bu hafta Prof.Dr.Dilek Özcengiz Hocamızın makalesi de adeta yazdıklarınızda Haklılığınızın kanıtı olmuş. Hocalarımız 'teşhis'i koyduğuna göre tedaviden umutlanabiliriz gibime geliyor. Saygılarımla.Dr.H.C.

Sayın hocam çiçeği burnunda bir Beyin cerrahisi yrd. doç.'i olarak bize "Subaraknoid kanama"yı börek baklava yeme hazzında ve beliğ bir edebi hitabet tarzında anlattığınız günleri hatırlıyorum. Ve gece gündüz 3-4 saatlik uykular, canhıraş ders çalışmalar... Bütün bunlar bu günler için mi idi acaba? "Soyguncu, vurguncu" yaftalarını yemek için bu kadar gayrete ne lüzum vardı? Bugün "Tıbbiyelinin Kaderine" Oynayan(lar)ın da o gayretlerimizi inkar etmeye cesaret edebileceğini zannetmem. Ama hocam ben onların "inandıklarını belirttikleri" değerleri sorgular oldum. "Demek ki toplumumuzda ciddi bir sıkıntı var. İnsanlar emeğe değil, sömürmeye heveslenir oldu, kolaya kaçmayı bir ‘fazilet’ olarak görmeye başladı." Diyorsunuz ki bence veciz bir ifadedir; sehl-i mümteni mesabesindedir. Ben de sizin gibi düşünüyorum. "Nankörlüğün denaeti inkar edilen nimetin keyfiyetincedir." Toplum adına ciddi endişelerim var. Ağacın serencamını tohumunda derceden emeklerinizi zayi etmeyecektir... Biz müsterihizselam ve hürmetlerimle.

evet bugün prt den hocasına kadar her kademede bukadar kolay ulaşılabilirlik sonucunda hekimlere karşı vatandaşta değersizleştirme gerçekleşti.her köşe başından kolayla alabildiğim simidin maliye 500 krş ise değeride bu kadardır birde fırıncıyı fırçalıyacak 123 adlı hattım varsa onuda yaparım gerisini fırıncı düşünsün taaki simit bulamayıncı acabalarla düşünmeye başlarsam. kimsenin hekime ulaşması zor olsun demiyorum ama komşuyu rahatsız etmenin bile bir adabı var. her seviyedeki hekim arkadaşta ben dahil tükenmişlik var. son 2-3 yılda gördümü daha önce görmemiştim. hayırlısı

Hocam sizi biraz da ben üzeyim( üzülerek). daha ortaokul yıllarımda psikiyatriye olan ilgimi farketmiş ve psikiyatrist olmaya karar vermiştim. Fen lisesini kazandığımı duyduğumda "2000 yılında çapaya girerim, 2006 da da psikisatri uzmanlık eğitimime başlarım" diye düşündüğümü içim acıyarak hatırlıyorum. Şuanda 4 yılık asistanım, tek tercih ile tıp fakültesine girdiğime de , ter tercih ile psikiyatriyi seçtiğime de çok pişmanım. nöbetten çıkıp evimin işleriyle uğraşırken artık günlerini kafelerde düzenleyen ev hanımlarına imrenmiyor değilim, ama daha çok " keşke ilkokuldan sonra ( o zaman zorunlu öğretim 5 yıldı) bir kuaförün yanına çırak olarak girseydim, 4 yı oo, 3 yıl lise, 6 yıl ünv , 4 yıl asistanlık ..17 yılda burda verdiğim emeğin çok azını harcasam bile şimdi çok daha iyi olurdu " diye düşünüyorum.bir yandan başka ne iş yapabilirim diye düşünüp kendime başka bir yol açmaya çalışsamda fayda yok, yaşım kuaför çıraklığı için hayli fazla :)BEN DE BİNLERCE MUTSUZ VE UNUTSUZ HEKİMDEN BİRİYİM...