Şahin Hoca’nın vefat haberini okuyunca, yazı konumu değiştirip, birkaç satır yazmak istedim. Şahin Aksoy Hoca’mızın bir süredir rahatsız olduğunu duymuştum. İyilik haberlerini beklerken vefatına çok üzüldüm. Kendisi ile şahsen tanışmamıştım, Medimagazin’deki yazılarından tanıyordum. Hoca’mız yurdumuzun güneydoğusundan bizlere seslenirken, yazılarının ve fikirlerinin merakla beklendiğini biliyorduk. 

Fakat sırası gelen sahneden çekiliyor. Genç yaştaki kayıplar çok üzücü olsa da; ne kadar değil, nasıl yaşadığımız ve neler yaptığımız önemli. Zaten hayatın amacı da bu. Güzel bir söz vardır: ‘‘Şerefle tamamlanması gereken en önemli görev hayattır.’’  Bazı sözler kısa da olsa birçok şeyi çabucak özetliyor insana.  Atasözlerini çok kullanıyoruz,  ancak anlamlarını her zaman derinlemesine düşünmüyoruz. Bazen üzerinde birkaç saniye düşününce anlamının değerini ve derinliğini anlıyor, birçok şeye başka şekilde bakabiliyor insan. 

Çoğu işte olduğu gibi anlama, kavrama, dünyayı ve hayatı çözebilme noktasında yaş da önemliymiş. Eskiler kırk yaş için “kemalat” yaşı derlermiş. Gerçekten de bazı şeylerin değeri ve anlamı yıllar geçince daha iyi anlaşılıyor. En önemli görev ve sorumluluk,  gerçekten de bize verilen hediye ve sermaye olan hayatmış. Yaşamı düzgün olmak, sonuna kadar iyi ve doğru şeyler yapmak gerekiyor. Bizim görev dediğimiz şeylerin hepsi sınırlı ve belli zamana bağlı, bir süre sonra hükmü kalmıyor. Makam da, para da, şöhret de gelip geçiyor. Bir arkadaşımın “Her an imtihandayız.” dediği gibi, son ana kadar görev devam ediyor,  yeter ki şerefle bitirebilelim, hayırla yâd edilelim.  Şahin Hoca da bu görevi şerefle tamamlayanlardan. Allah Rahmet Eylesin.