22 yıldır diyalize giren böbrek hastası organ pazarlıklarının kitabını yazdı

Böbrek yetmezliği rahatsızlığı ile henüz ilkokul sıralarında tanışan Maynur Özakdağ, aradan geçen süre içinde hastalığı ile barışık kalmayı başarmış. Diyalize bağlı hayatı kabullenen Özakdağ, “Bu benim kaderim. Allah’tan tek isteğim, beni kimseye muhtaç etmesin.” diyor.

32 yaşındaki Maynur Özakdağ, 22 yıldır diyaliz makinesine bağlı bir hayat yaşıyor. 10 yaşından beri en yakın arkadaşları makineler olmuş. İlk zamanlarda bir oyun gibi gelen diyaliz seansları sonraları hayatının kâbusu haline gelmiş. Yıllarca uygun bir böbrek bekledikten sonra bulunan organı vücudu ancak 3 gün taşıyabilmiş. Yanında böbrek pazarlıkları yapılmış. Bir gün önce birlikte diyalize girdiği birçok arkadaşının ertesi gün ölüm haberini almış. Kimi zaman çevresindeki insanlar kimi zaman ise sevdiği tarafından hayal kırıklığına uğratılmış olan Özakdağ, şimdilerde 22 yıldır yaşadıklarını kitaplaştırıyor. “Yaşama Sevinci” adını vereceği kitabının gelirini böbrek hastalarına bırakacak.

Türkiye’deki binlerce böbrek hastası gibi Maynur Özakdağ da 22 yıldır bu amansız hastalıkla mücadele ediyor. Mücadelesi sırasında hiç isyan etmeyen ve hayata bağlılığı ile çevresindekilere parmak ısırtan Özakdağ, mücadelesi sırasında aldığı notları söz yazarı Hakkı Yalçın’a yollamış. Yalçın proje ile çok ilgilenmiş ve Özakdağ’ı bir yayınevine yönlendirmiş. “Ailem dahil herkesi eleştirdim. Hastanelerde dönen yolsuzlukları çekinmeden yazdım.” diyen Özakdağ, gelecek eleştirilerden korkmadığını söylüyor.

Henüz ilkokula yeni başladığı yıllarda çektiği sancılar nedeniyle hastane hastane dolaştırılan Maynur Özakdağ’ın böbrek hastası olduğu ancak 3 yıl sonra anlaşılabilmiş. Bir böbreğinin tamamen kullanılmaz durumda olduğu söylendiğinde diğerinin kurtulabilmesi için büyük umutlarla İstanbul’a gelmiş, fakat kısa süre sonra 2’nci böbreğini de yitirmiş. Diyalize girdiği günden bu yana sürekli yazdığını dile getiren Özakdağ, “Hastanelerde dönen yolsuzlukların hepsini kitabımda yazdım. İnsanların hayatlarıyla oynuyorlar. Böbrek ve nakil için resmen para istiyorlar. Benim bir arkadaşımın parası yok diye nakil yapmadılar. Ancak parayı verince böbrek nakli olabildi. Ben de nakil olabilmek için para vermiştim; fakat vücudum böbreği kabul etmedi.” diyor.

Haftada 3 gün diyaliz makinesine bağlı yaşayan Özakdağ, makineye bağlı olduğu zaman içinde günlüğünü yazıyor, gazete ve kitap okuyor. Böbrek hastalarının çok zor şartlar altında yaşam mücadelesi verdiğine değinen Özakdağ, “Kitabımda para isteyen doktorlardan, parası olmadığı için böbrek nakli olamayan hastalara kadar pek çok konuya ışık tuttum. Gizli kameram olsaydı birçok yolsuzluğu ortaya çıkarırdım. Parası olmayan hastalara doktorlar ‘Bizi ilgilendirmez paran olunca gel nakil yapalım.’ diyor.” şeklinde konuştu.

Yıllarca çektiği sıkıntıları tek başına göğüsleyen Özakdağ, 19 yaşında tanıştığı ve ismini vermek istemediği bir gence aşık olmuş. Birbirlerini çok sevdiklerini ve evlenmeyi düşündüklerini dile getiren Maynur’un hayatı, nişanlanmayı düşündüğü kişinin annesi tarafından karartılmış: “Tanıştığım kişi beni çok seviyordu. Ve bu yüzden bir böbreğini bana verecekti. Ama annesi durumu öğrendi. Ve oğlunun benden ayrılmasını istedi. Ben de bu duruma çok üzüldüm. Ondan sonra kimseyi sevemedim. Şu anda çok mutluyum. Huzurluyum. Kafam rahat.”

Kadere inanan bir insan olduğunu vurgulayan Özakdağ, diyalize birlikte girdiği pek çok arkadaşını ertesi gün yerinde bulamamış. Artık bu duruma alıştığını sözlerine ekleyen Özakdağ, “Ben kadere inanan bir insanım. Allah alnıma böyle yazmış, isyan etmek yerine halime şükretmeliyim. Sonuçta hayat devam ediyor. Allah’tan tek dileğim beni kimseye muhtaç etmesin.” şeklinde konuşuyor.


Zaman