Hiç düşündünüz mü?Hangi mesleklerde emeklilik kavramı yoktur. Ama kendi isteğimize rağmen emekli olamamaktan söz ediyorum.Yeniden aday olamayan politikacılar gibi değil! Ya da aklımıza hemen gelen bazı esnaflar ve aile şirketlerindeki yöneticiler gibi de değil.Çünkü bunlar rahatlatılmış ve isteğe bağlı bir mesai ile ''bir bilen'' olarak işlerine devam ederler.Ben her modern insan gibi emeklilik yaşı gelince ve hizmet süresi dolunca geçmiş yıllarda yıpranan bedenlerimizi dinlendirmek için olunan emeklilikten bahsediyorum. Meslek ile ilişkinin tam koparılacağı bir emeklilik durumundan bahsediyorum. Bir düşünün!!
Bu sorunun günümüzdeki tam yanıtı bence ne yazık ki hekimliktir. Hekimlik ükemizde artık ne emekli olunamayan bir mesleğe dönüştürmüştür. Hem Sağlık Bakanlığımız hem de halkımız bunu birlikte başarmıştır.Halkımız sadece kişisel sorunlarına çözüm aramak için her ortamda bizden hekimlik yapmamızı beklerken, bakanlığımız ise ekonomik bir kıskaç ile bunu başarmıştır.Bir hekim emekliliği yasal olarak hak ettiğinde, çalışırken eline geçen paranın (maaş+nöbet ücreti+döner sermaye geliri) belirgin ve geçinilemez oranda azaldığını görünce, nasıl emekli olacaktır? Alıştıkları yaşam standartlarını ellerine geçecek olan emekli maaşı ile nasıl sürdüreceklerdir? Bırakın kredi kartı ödemesini,standart aidatları bile bize uygun görülen emekli maaşı ile ödeyemeyiz.Çözümü çokta zor olmayan bu sorunun,sürüncemede bırakılmasının bir sağlık politikası olduğu apaçıktır.Bu yıl ki 14 Mart haftasında verilen ‘’müjdeleri’’ görünce bu görüşüm kesinleşti.Peki ne yapacağız?
Bu durumda önümüze iki yol çıkıyor.Ya kamudan ayrılıp özel sektöre geçeceğiz(yani çalışmaya devam edeceğiz,üstelik iş güvencesi olmadan) ya da emekli olamayıp 70 yaşına dek performans puanı yarışına devam edeceğiz.Bu iki yolda da emeklilik durumu yok! Biz eski hekimler emeklilik yaşımız geldiğinde emekli olmasak(mesleğe yeni başlayanlar zaten yasa gereği emekli olamayacaklar ) bu defa yaşlanan bedenlerimiz ortadaki bu çılgın yarışa nasıl dayanacaktır gibi sorunlarla karşılaşacağız.Üstelik performans puanı yarışı kulvarında meslekteki geçirdiğimiz yıllar avantaj olarak değerlendirilmiyor ki.Genç meslektaşlarımızla aynı sayıda nöbet tutup , aynı sayıda poliklinik yapmamız gerekiyor.Bakanlığımız ''ileri yaştaki sağlık çalışanları''kavramını pek göz önüne almıyor.Bir kaç tane nöbet şehidi verirsek belki göze batacağız.Tıbbi Etik ve Deontoloji biliminin dinozorlara ait bir bilim haline dönüştüğü bu ortamda mesleğimizdeki son yıllarda işte bu çelişkilerle uğraşmak durumundayız.
Bu koşullar altında bence hepimizin yeni sloganı ''Ölene Kadar Çalış'' olmalıdır.
Saygı ve sevgilerimi sunarım.
Gyn.Op.Dr.Özcan Yılmaz
