10 ay sonra Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nden mezun oluyorum
Bir ailenin varıyla yoğuyla 24 yıllık emeğiyim
Dil,din,ırk ayırt etmeden devletin bana uygun gördüğü yerde insanlığa hizmet etmeye kanayan yarayı, acıyı dindirmeye hazırlanıyorum
İnsan için...
İnsanlık için
Hizmet sektöründe yer alacak onlarca kişiden biriyim sadece.
Ben beyaz önlüğümün saflığına, kitaplarımdaki bilginin yüceliğine, hocalarımın üstümdeki emeğine güvenerek ,inanarak çıkıyorum bu yola...
Çıkıyoruz...
Önlüğümüzün ütüsüne, tırnağımızın boyuna dikkat ediyoruz
Sözlüye çıkan hallerimiz gibi...
Kıpır kıpır atan bir kalp,
Terleyen eller...
İlk hastamızın kapı kolunu çevirişini tatlı bir heyecanla ile bekliyoruz.
Sonra ne mi oluyor?
Mesleğinizi layıkıyla yapmaya çalıştığınız günlerin birinde,
Derdine derman olmak için bulunduğunuz görevin başında.
Önlüğünüzün ütüsüne,saflığına bakmadan
Bazen can sıkıntısına
Bazen anlık bir öfkeye
Bazen sistemimizdeki güvenlik açığına
Ama en çok da “Sağlıkta Şiddet “ diye bir kavramın oluştuğu bu dünyada hala sessiz kalışımıza, yetkililerin kalışlarına kurban gidiyoruz...
Gidiyoruz biz !
Bir, bir..
Bazen görev başında taze bir doktorken zorunlu hizmette teröre,
Bazen acil serviste kaldırım taşı darbesine,
Çoğu kez hastahanelerdeki güvenlik açığından hasta-hasta yakını tarafından gaspa...
Kurban ediliyoruz !
Artık o bembeyaz önlükler kan lekesi kaplı
Raflarda kitaplarımızın yanında hukuk kitapları,
Sessizce bir başımıza, kendimizi korumak için çırpınıyoruz ...
Bilin ki doktorlar artık o kapının açılışını heyecandan çok endişeyle bekliyor
Bir bıçak,
Bir darbe,
Bir kurşuna karşı
Tek kalkanı yıllardır inandığı kalemi olduğundan !
İnt. Dr. Pelin Öztürk
Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
