Tıp öğrencilerine yeterli düzeyde mesleki klinik becerilerin kazandırılması, tıp eğitimindeki ana hedeflerden biri olarak görülüyor.
İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi 6. sınıf öğrencilerinin enjeksiyon ve cerrahi dikiş uygulamaları konusunda kazandıkları deneyimleri değerlendirmek ve öğrencilerin uygulamaları gerçekleştirme aşamalarında karşılaştıkları sorunları saptamak amacıyla yapılan bir araştırmada, öğrencilerin eğitim müfredatı boyunca aldıkları beceri eğitimlerini klinik alanda yeterince uygulama olanağı bulamadıkları ortaya çıktı.
Yüzde 49’u yeterli bulmuyor!
Araştırmada öğrencilerin yüzde 36’sı yaptıkları tüm uygulamalar açısından kendilerini yeterli hissettiklerini söylerken, yüzde 49’u ise kendisini uygulamalar için yeterli bulmadığını ifade ederek, uygulamaları neden yapamadıkları araştırıldığında; “fırsat verilmemesi”, “uygulamaları bilmemek”, “gereksiz işler yaptırılması”, “öğretecek kimsenin olmaması” gibi nedenler sıralandı.
En çok asistanlardan yardım aldılar
Uygulamalar yapılırken kimlerden yardım alındığı noktasında yöneltilen soruya öğrencilerin yüzde 32’si asistandan yardım istediğini ifade ederken, yüzde 25’i hemşire ve asistandan, yüzde 24’ü hemşireden, yüzde 14’ü dönem arkadaşlarından, yüzde 0,7’si ise öğretim üyesinden yardım aldığını belirtti.
Daha iyi bir beceri eğitimi için neler önerildi?
İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi’nde yayımlanan araştırmada, eğitim müfredatı boyunca öğrencilerin, aldıkları beceri eğitimlerini klinik alanda yeterince uygulama olanağı bulamadıklarının altı çizilerek, tıp öğrencilerinin, yaptıkları uygulamaların birçoğunda da kendilerini yetersiz hissettikleri belirtildi.
Daha iyi bir beceri eğitimi için ise; eğitimlerin hasta üzerinde uygulanması, daha fazla pratik eğitim, intörnlerin görev yetki ve sorumluluklarının belirlenmesi, iş tanımlarının yapılması, görevleri dışındaki işlerde çalıştırılmaması, klinik alanda uygulamaların zorunlu tutulması, nazogastrik sonda, arter kan gazı gibi uygulamaların eklenmesi, hocalar ile öğrenciler arasındaki mesafenin kapatılması şeklinde önerilerde bulunuldu.
En fazla çocuklara aşı yapmakta zorlandılar
Öğrencilerin yüzde 33’ü çocuklara aşı uygulamada, yüzde 31’i erişkinlere aşı uygulamada, yüzde 29’u intravenöz kanül takmada, yüzde 27’si cerrahi dikiş ve düğüm atma konusunda yeterli olmadıklarını söylerken; yüzde 32’si intravenöz kan alma, yüzde 27’si intramusküler ilaç uygulama ve yüzde 16’sı da serum takma ve serum hazırlama konusunda yeterli olduğunu belirtti.
Uygulamalar konusundaki deneyimlerini ölçmek amacıyla yöneltilen soruya ise öğrencilerin yüzde 89’u intravenöz kan alma, yüzde 71’i cerrahi dikiş ve düğüm atma, yüzde 71’i intramusküler ilaç uygulama, yüzde 69’u anjiyokat pansumanı yapma, yüzde 68’i serum takma, yüzde 66’sı intravenöz kanül takma, yüzde 64’ü intramusküler ilaç hazırlama, yüzde 62’si intravenöz ilaç hazırlama, yüzde 60’ı intravenöz ilaç uygulama, yüzde 57’si ise serum solüsyonu hazırlama uygulamasını en az bir kez yaptıkları yanıtını verdi.
Mail Özçelik ve Zeynep Solakoğlu’nun yaptığı çalışmada, öğrenciler uygulama yapamama nedenlerini “uygulamayı bilmemek”, “gereksiz işler yaptırılması”, “öğretecek kimsenin olmaması”, “uygulamaları yapmanın zorunlu olmaması” olarak sıraladı.
Bu yazının tüm hakları Medimagazin'e aittir. "www.medimagazin.com.tr" biçiminde aktif bağlantı kurulabilir. Açık kaynak göstermeden yapılan alıntılar için yasal takip yapılacaktır. ©
.jpg&w=384&q=75)
